Een lang panoramisch shot dat onophoudelijk de ruimte van een kamer beschrijft speelt de hoofdrol in de eerste experimentele film die Chantal Akerman in New York maakte. Akerman zit op een bed, eerst bewegingloos en vervolgens, wanneer de camera haar weer treft, is ze een appel aan het eten. Zowel een mysterieus zelfportret van de filmmaakster op haar favoriete plek als een cinematografisch stilleven. Akerman verwees naar de invloed van de Amerikaanse structuralistische filmmakers van die periode, zoals Jonas Mekas, Michael Snow en Andy Warhol: “Ze openden mijn ogen voor vele dingen – de verhouding tussen film en je lichaam, tijd als het belangrijkste element van film, tijd en energie.”

Deze film werd gemaakt door componist en multimediakunstenaar Phill Niblock in zijn loft in New York City. We volgen een camera die traag de mond, handen en cello van de ondertussen overleden componist, cellist en zanger Arthur Russell omsluit. We zijn getuige van deze stille en overweldigende muziek precies op het moment dat zij de wereld binnentreedt.

“Come Out en Taller van Narcisa Hirsch, een sleutelfiguur in de Latijns-Amerikaanse experimentele cinema, waren de eerste structurele films die gemaakt werden in Argentinië. In één lang shot doorbreekt en versterkt Come Out tegelijkertijd het compositorische concept van het geluidsstuk met dezelfde titel van Steve Reich. Taller is een visuele reis, ook in één lang shot, doorheen de werkruimte van de filmmaakster.
Met een absolute creatieve vrijheid speelt de film met het contrast tussen wat buiten het beeld gebeurt en de voice-over vertelling. Beide films reduceren het cinematografische apparaat tot een minimum en versterken zo het effect dat één klein audiovisueel gebaar kan hebben.” (Diego Trerotola)

“Dit is misschien wel Larry Gottheims meest exuberante experiment in het format van de single-shot, single-roll (en zijn eerste met een soundtrack). In Harmonica wordt de camera gericht op een vriend die een melodie improviseert op de achterbank van een rijdende wagen. De harmonica wordt uit het venster gehouden en wordt zo een muzikale geleider voor de wind, terwijl Gottheims film voor onze ogen transformeert in een speelse bespiegeling over hoe men natuurelementen en beweging richting kunst kan drijven.” (Max Goldberg)

“Come Out en Taller van Narcisa Hirsch, een sleutelfiguur in de Latijns-Amerikaanse experimentele cinema, waren de eerste structurele films die gemaakt werden in Argentinië. In één lang shot doorbreekt en versterkt Come Out tegelijkertijd het compositorische concept van het geluidsstuk met dezelfde titel van Steve Reich. Taller is een visuele reis, ook in één lang shot, doorheen de werkruimte van de filmmaakster. Met een absolute creatieve vrijheid speelt de film met het contrast tussen wat buiten het beeld gebeurt en de voice-over vertelling. Beide films reduceren het cinematografische apparaat tot een minimum en versterken zo het effect dat één klein audiovisueel gebaar kan hebben.” (Diego Trerotola)

“De minimalistische cinema van Manon de Boer is op zijn radicaalst in haar meest recente werk On a Warm Day in July. Zoals een aantal andere films van haar hand van de laatste jaren focust de film op een performance – de Amerikaanse sopraan Claron McFadden die improviseert op een zeventiende- eeuws lied op de lege benedenverdieping van een herenhuis in Brussel. In vorige films, zoals one, two, many (2012), Dissonant (2010) of Presto, Perfect Sound (2006) stond de uitvoerder steeds centraal, zowel conceptueel als wat het blikveld van de camera betreft. In On a Warm Day in July laat de camera de zangeres achter zich en begint rond te dwalen en de omgeving te verkennen. De ruimte is leeg, maar toch gevuld met geschiedenis, elke barst in de muur, elk stukje los hangend behangpapier is een betoverende cinematografische aanwezigheid.

Zoals in veel van haar films gebruikt de Boer de long take – hetgeen ze, werkend met 16mm, beschrijft als een performance op zich. We horen de stem van de zangeres en de overgang van zingen naar ademen en terug naar zingen, een stem als materie die bezit neemt van en daardoor vorm geeft aan de ruimte.” (María Palacios Cruz)