14: Luke Fowler, Ute Aurand

7 April, 2019 - 14:00
Paddenhoek

 

Twee intieme 16mm-films van voormalige Artists in Focus, Luke Fowler (2016) en Ute Aurand (2017). Fowlers film schetst een portret van een onderwerp dat buiten beeld blijft, zijn moeder. Bij Aurand bevolken verschillende vrienden en familieleden een lange verzameling van momenten over een periode van negentien jaar. Binnen een meer bescheiden tijdsbestek overstijgt Fowlers complexe en gelaagde kortfilm de portretvorm door het aankaarten van gender- en klassekwesties binnen de Britse wetenschappelijke wereld en zijn filosofische vragen omtrent de organisatie van kennis. 

 

In the presence of Luke Fowler & Ute Aurand

Mum’s Cards

Luke Fowler
,
UK
,
2018
,
HD
,
colour
,
9'

“Mijn moeder trok in de jaren zestig vanuit het zuiden van Engeland naar de universiteit van Glasgow voor een positie als sociologe aan het departement politieke wetenschappen. Na enkele jaren scheidden de sociologen zich af in een eigen afdeling, waar mijn moeder lesgaf tot aan haar pensioen. Ondanks de uitrusting met een computer op haar werk, maakte ze nog steeds handgeschreven steekkaarten met nota’s bij de boeken en artikels die ze las. Nu ze niet langer een kantoor heeft, herbergt haar huis schoendozen en archiefkasten vol indexkaarten. Mijn moeder was er niet op de dag dat ik er filmde; het interview en de geluiden zijn achteraf opgenomen.” (LF)

Rasendes Grün mit Pferden (Rushing Green with Horses)

Ute Aurand
,
DE
,
2019
,
16mm
,
colour
,
82'

Rushing Green with Horses is een verzameling korte momenten, gefilmd tussen 1999 en 2018 op reis of thuis, bij vrienden of alleen. Het zijn intieme gebaren die mijn aandacht trokken en spontaan zijn gefilmd zonder verhalend of documentair opzet: Anton in zijn appartement in Lichtenberg, Lilian en Nanouk die tien dagen oud zijn, de vierennegentigste verjaardag van Jón, Sofia die danst, James en Robert die een 16mm-projector vervoeren, sneeuw op Cape Cod, Detel in haar atelier, het huwelijk van Franz en Sabrina, een reis naar Detroit, een stormachtige zee in zwartwit of Alma en Ernie aan de Brandenburger Tor. We zien dezelfde mensen over verschillende levensjaren: als kind, tiener of jonge vrouw, ... en horen soms iemand spreken, soms muziek of stilte. Ergens middenin de film verschijnt een handgeschreven zin die ondersteboven staat en dan wordt omgedraaid: ‘A child asleep in its own life’.” (UA)