Cristina Perincioli maakte deze film toen ze aan de DFFB studeerde en samenwerkte met vrouwen die woonden en werkten in de Märkisches Viertel, een woonwijk in het noordwesten van Berlijn. Perincioli construeert hier het verhaal van vier vrouwen die in een supermarkt werken. Nadat ze erachter komen dat hun mannelijke collega’s meer verdienen, besluiten de vrouwen te staken. Für Frauen. 1. Kapitel is fictie die geënsceneerd werd vanuit de werkelijkheid, en biedt een zinderend voorbeeld van collectief gemaakte en politiek geëngageerde cinema.

“This is the basis for every other type of social oppression of women. In this fifilm, we see the interpersonal problems women must resolve among themselves before they can act together against the boss. Following this realisation, we women wrote this fifilm together and made it ourselves. That was a lot of fun. Our realisations in the process were: We don’t need liberal filmmakers to take on the subject of emancipation. We demand that the means of production be in our hands!” (Cristina Perincioli)

Cristina Perincioli werkte samen met vrouwen uit het eerste opvanghuis voor vrouwen in Duitsland om te ensceneren en te onderzoeken hoe ze aan het geweld in hun relaties wisten te ontsnappen. Perincioli wisselt gereconstrueerde gebeurtenissen af met discussies tussen de vrouwen en biedt ruimte voor traumaverwerking door middel van dialoog, waardoor de vaak verborgen realiteit van huiselijk geweld zichtbaar wordt.

“I have constructed narratives to awaken the viewer’s emotions, feelings of anger and joy. These emotions have a power that can be tapped and directed so that people become actively involved in changing themselves or their world. My films’ upbeat endings represent the collective wish of those involved to show that things can work out. It’s not to give directions for a mass movement nor establish models but rather to create an atmosphere of hope and courage.” (Cristina Perincioli)