Agarrando pueblo / Como Era Gostoso o Meu Francês

6 April, 2014 - 18:00
PADDENHOEK

“In the early 1970’s there appeared a certain type of documentary that superficially appropriated the achievements and methodologies of independent film to the point of deformation. in this way, poverty became a shocking theme and a product easily sold, especially abroad, where it is the counterpart to the opulence of consumption... We made a kind of antidote or Mayakovskian bath to open people’s eyes to the exploitation behind the miserabilist cinema which turns human beings into objects, into instruments of a discourse foreign to their own condition.” (Carlos Mayolo & luis Ospina)

 

“The government broadly financed historical films, but it wanted the history to be within official parameters – the hero, the father of the country, all those things we have been told since elementary school. I made How Tasty Was my little Frenchman, which does not correspond in any way to the of- ficial vision of history, under these circumstances. The film was not even considered to be historical, but rather purely fictional, as if official history were not fiction.” (Nelson Pereira dos Santos)

Agarrando pueblo (The Vampires of Poverty)

Carlos Mayolo & Luis Ospina
,
CO
,
1977
,
16mm
,
28'

Gefilmd in Cali en Bogotá, volgt Agarrando Pueblo een filmregisseur zonder scrupules. Samen met zijn cameraman loopt hij rond in steden, op zoek naar onwillige kandidaten voor een documentaire in opdracht van de Duitse televisie. “In 1978 zetten Luis Ospina en Carlos Mayolo zich bewust af tegen de beschuldigende vinger van militant links en lanceren wat omschreven kan worden als hun film-politieke thesis: Agarrando Pueblo, een uitzinnig protest tegen nationale en internationale documentaire voorbeelden, die op dat moment – en zelfs tot op vandaag – allerlei vormen van leed in de derde wereld schaamteloos uitbuiten (de regisseurs bestempelen dit als ‘armoedeporno’) en exporteerden naar Europese televisiezenders en festivals. Contra-informatief van begin tot eind en in elke zin van het woord, vermengt de film gëensceneerde en echte beelden van een typische filmploeg die in opdracht van een Duitse televisiezender op zoek gaat naar archetypische sociale wantoestanden. Ze treden elk basisprincipe van beroepsethiek, de betekenis van informatie en – natuurlijk – sociologisch onderzoek met de voeten.” (Isleni Cruz Carvajal)

Como Era Gostoso o Meu Francês (How Tasty Was My little Frenchman)

Nelson Pereira dos Santos
,
BR
,
1971
,
35mm
,
84'

Een culturele allegorie vermomd als antropologische recreatie. Dit is hoe How Tasty Was My little Frenchman op een sluwe manier het wie-zijn-de-echte-wilden vraagstuk van Montaigne met de braziliaanse militaire dictatuur verbindt. Hiervoor put de maker uit verschillende historische bronnen zoals de memoires (1557) van de Duitse avonturier Hans Staden. Een Fransman wordt in het brazilië van de 16de eeuw gevangen genomen door de kannibalistische Tupinambá-stam. “Deze komische horrorfilm slaat een brug tussen de 16e eeuw en het mondiale kapitalisme en kolonialisme. De film biedt een antwoord aan het brazilië dat zich door de bouw van de Trans-Amazone highway schuldig maakte aan het bedreigen van inheemse gemeenschappen. De huidige vernieling van de habitat van deze bevolkingsgroepen roept opnieuw trauma’s van de kolonisatie op. Het opnemen van vreemde indringers geldt hier als een metafoor voor inheemse weerstand tegen het wereldwijde kapitalisme, de meest recente vorm van economische kolonisatie.” (Virginia higginbotham)