Filmkunstenaar John Smith en geluidskunstenaar Graeme Miller delen een interesse in synchroniciteit en toevallige ontmoetingen en werkten samen aan Lost Sound: een geluidsreconstructie van hun buurt in Oost-Londen aan de hand van cassettebandjes die ze op straat vonden. Met geluiden die aan bomen bungelen als een maretak, aan lantarenpalen en luifels als de zeedrift van een onmetelijk hoge vloed of die werden meegedragen door een windvlaag doordrongen van radiogolven en signalen van mobiele telefoons, maken Smith en Miller een moderne mengelmoes van magnetische tape die zijn eigen afgedankte herinneringen bezingt. Het werk verkent het potentieel van toeval door kenmerken van een sociologische zoektocht te combineren met een luchtige vorm van situationisme en een simpele oefening in de kunst van de objet trouvé. Het creëert een boeiende audiovisuele cartografie door vormelijke, narratieve en muzikale verbanden te leggen tussen beelden en geluiden bijeen gebracht door de toevallige ontdekking van de cassettes. “Lost Sound is een lyrische en prikkelende reactie op de stedelijke omgeving en brengt de stad in beeld als een veelzijdige en gefragmenteerde verzameling van persoonlijke geschiedenissen. Migratie, verlies en ontheemding schemeren door de upbeat soundtracks uit zonniger oorden heen.” (Helen Legg)

“The resulting video is a pure process piece — whatever music is playing on the soundtrack is that found on the fragment of tape that appears on the screen. The formality of the idea is undercut by the emotive power of the found music (and John stretching his own rules in the editing). John, who had always been suspicious of lush soundtracks, had found an excuse to use passion, albeit in a rigorous way. It was as if any emotion he wanted to feel (but was too embarrassed to deliberately express) could be discovered abandoned out on the street, emotion as a found object.” (Cornelia Parker)

Geïnspireerd door het surrealistische procedé genaamd ‘cadavre exquis’ reist Apichatpong Weerasethakul — die bescheiden wordt vermeld als ‘story editor’ — met zijn crew van de noordelijke provincies van Thailand naar het zuiden en vertellen ze een collectief verhaal met de straatventers, boeren, plaatselijke theatergezelschappen en kinderen die ze op hun pad tegenkomen. Elke verteller moet het verhaal verderzetten waar het is geëindigd. Met elke nieuwe ontmoeting evolueert en verandert het verhaal, worden er melodramatische en bovennatuurlijke elementen uit Thaise soapopera’s en folklore toegevoegd en wordt het vertellen uitgebreid naar het onvertelde. Langzaam maar zeker maken ze samen van een eenvoudige voorstelling een meerstemmig en heteroglossisch verhaal over mensen, dieren en aliens. De aaneenschakeling van vignetten wordt ingevuld met spraak of gebarentaal, zang en dans of radio-uitzendingen en wordt met de kilometer zonderlinger. Mysterious Object at Noon werd op 16mm-film opgenomen over een tijdspanne van drie jaar tijdens de economische crisis in Thailand aan het eind van de jaren 90, en is een vroeg voorbeeld van de nauwgezette aandacht voor ingewikkelde geluidsopnames en sound design en de buitengewone verhaalstructuren die zo kenmerkend zijn voor het latere film- en videowerk van deze regisseur. Deze benadering benadrukt het rijke potentieel van cinema als een resonante vorm van compositie en fabulatie. “Niet zozeer een anomalie als wel een geheime loper die toegang verschaft tot het werk van Weerasethakul... Mysterious Object at Noon getuigt van de ontelbare manieren waarop een verhaal verteld kan worden.” (Dennis Lim)

“You’re likely to be utterly enchanted by this unique dish of entertainment that may be the beginning of a new art form: Village Surrealism. Mr. Weerasethakul’s fifilm is like a piece of chamber music slowly, deftly expanding into a full symphonic movement; to watch it is to enter a fugue state that has the music and rhythms of another culture. It’s really a movie that requires listening, reminding us that the medium did become talking pictures at one point.” (Elvis Mitchell)

Restored in 2013 by The Film Foundation’s World Cinema Project and the Austrian Film Museum. Restoration works carried out at the Austrian Film Museum, LISTO laboratory in Vienna, Technicolor Ltd in Bangkok, and Cineteca di Bologna/L’Immagine Ritrovata laboratory, in close collaboration with Apichatpong Weerasethakul.