“Foyer ontstond uit experimenten in het filmen met een wit blad papier voor de camera, bevestigd op een paar centimeter van de lens. Het idee erachter was aanvankelijk vrij simpel: met de camera in de straten van Tunis kijken hoe deze papieren afscheiding verandert door het licht, beweegt in de wind, verduistert door een voorbijdrijvende wolk of een persoon of object die te dicht komt... Het experiment veranderde wanneer voorbijgangers, aangetrokken door deze opstelling, me begonnen aan te spreken en vragen te stellen. Toen begreep ik dat deze woorden en stemmen het blanco blad invulden met poëtische en politieke inhoud, even subtiel als onverwacht. Dit werk kwam tevoorschijn op een manier die enigszins gelijkaardig is aan hoe licht inwerkt op een filmstrook: het werd geleidelijk getransformeerd door wat er mee gebeurde en door de omgeving waarin is gefilmd.” (Ismaïl Bahri)

“Op 10 november om 9:05 ‘s morgens stoppen elk jaar opnieuw over heel Turkije mensen waarmee ze bezig zijn. Auto’s gaan aan de kant, voetgangers staan stil. Op die dag en dat tijdstip overleed in 1938 Mustafa Kemal Atatürk, de oprichter en eerste president van de Turkse republiek. De herdenking en eerbiediging van Atatürk, de charismatische leider die Turkije moderniseerde en seculariseerde na de val van het Ottomaanse Rijk, is een verbazingwekkend nationaal fenomeen dat veel zegt over de ideologische constructies die het land — volgens sommigen te strak — samenbinden. Opsomers film, zoals veel van haar vorig werk, is gevoed door haar ervaringen op de plaatsen die ze bezoekt. Alles begint op de locaties met het nemen van foto’s die dan worden toegevoegd aan haar ‘Urban Archive’. Geboeid door hoe we ons bewegen in een wereld die ze als steeds agressiever beschouwt, richt zij vaak haar blik op stedelijke fenomenen die onze verhoudingen tot onze omgeving onthullen.” (Tara Mc Dowell)

In tijden van grote beroering komt de tijd tot stilstand.

De twee centrale bewegingen in For Now bestaan uit horizontale panorama’s en verticale cuts. Ze tonen verplaatsingen en verschuivingen in ruimte zonder de reis. Natuur, de wind, beweging die op zich staat: dit lijkt het echte onderwerp van de film. For Now ontvouwt zich in golven. Locaties komen en gaan, en keren terug — Lewinsky Park, Maximiliaanpark, Habima Square, Lion Square, Zucotti Park, Times Square of pastorale landschappen aan weerszijden van de Middellandse Zee. De handelingen zijn dezelfde: mensen wachten, komen voorbij, doden tijd. De tegenstellingen tussen vluchtelingen en burgers, tussen toeristen en activisten, tussen Israëli’s en Palestijnen, tussen Europeanen en Amerikanen worden minder duidelijk. Verschillende elementen — de herhaling van deze niet verklaarde relaties, Asselberghs die resoluut na de feiten filmt, de enigmatische handgebaren — onthullen een zekere constellatie waarin de dingen tijdelijk samenkomen voor ze afscheid nemen. Het is een film die zich langs de gebeurtenissen en langs de tijd afspeelt. Een hedendaagse film in de pure betekenis van het woord — een manier om in de tijd te zijn.