“Een verkenning van kwetsbaarheid,” zo omschreef Nina Power het recente album van Mhysa, één van de muzikale gasten op deze editie van het Courtisane festival. Diezelfde woorden zijn ook toepasselijk op tal van film- en videowerken die deel uitmaken van het festivalprogramma, werken die uitdrukking geven aan het gevoel van onzekerheid dat vandaag de levens van velen behelst. Van de mannen en vrouwen die een bestaan proberen op te bouwen in de marge van de hedendaagse Chinese samenleving in het werk van Wang Bing tot de migranten die zoeken naar een beter leven in Europa in de films van Mieriën Coppens; van zij die stormen en golven trotseren aan de kust van de Comoren in Laura Henno’s Koropa tot zij die hun leven trachten te leiden langs de oevers van de Donau in Annik Leroy’s Vers la mer. Diegenen wiens lotsbestemming opdoemt als de keerzijde van de Geschiedenis krijgen zichtbaarheid middels een verscheidenheid aan filmische vormen en praktijken die ons de wereld op steeds nieuwe manieren laat zien.

Een gevoel van fragiliteit laat zich ook voelen in de films van Mani Kaul, Robert Beavers, Ephraim Asili en vele anderen hier; in de aandacht die een oor verleent aan een stem, een blik aan een beeld, een gedachte aan een vorm; in het uitwisselen van woorden en het aanhoren van verhalen; in een veelheid van gewaarwordingen die worden doorgegeven aan het zicht en het gehoor van anderen zonder enige zekerheid van aankomst. Behelst filmmaken niet een manier om niet alleen te zijn, een mogelijkheid tot het delen van een blik op een wereld waarin filmmakers zelf eerst en vooral toeschouwers zijn? Begint de vindingskracht van cinema niet altijd met het ontdekken van de mogelijkheid van weerstand en de kracht van het onverwachte die oplaait in een silhouet, een gezicht, een uitdrukking?

Kijk naar de kinderen in Wang Bings Three Sisters of in Marta Mateus’ Farpões, Baldios, kijk naar Wanda of Milla in de gelijknamige films van Barbara Loden en Valérie Massadian: in hun stemmen, bewegingen en blikken vinden we een veerkracht die aan elk alomvattend kader weerstaat en een weerspannigheid die hen ontdoet van de rol die hen is toegewezen als slachtoffers van de Geschiedenis. Misschien kan onze eigen ontdekking van de grote kracht die immanent is aan de veelheid aan kleine gewaarwordingen die resoneren in woorden en gebaren ons helpen om in te zien dat kwetsbaarheid en verzet geen tegengestelden zijn, maar altijd met elkaar verweven, altijd verbonden in een voortdurend proces van herschikking.