Kauls gevierde langspeeldebuut, gebaseerd op een gelijknamig kortverhaal van Mohan Rakesh, portretteert de vrouw van een chauffeur die elke dag aan dezelfde bushalte wacht om haar man roti te brengen, maar op een belangrijke dag te laat is. De uiterlijke en innerlijke levens van deze vrouw uit Punjab worden weergegeven door middel van twee verschillende cameralenzen (een korte 28mm deep-focuslens en een 135mm telelens), waarvan het gebruik geleidelijk wordt omgekeerd doorheen de film. Door de minimale actie en de ongebruikelijke composities, geïnspireerd op de grote doeken van de modernistische schilder Amrita Sher-Gil, vertegenwoordigde Uski Roti een radicale afwijking van de vertrouwde filmnormen en een aankondiging van wat bekend zou worden als een “new wave” in de Indiase cinema.

“When I made Uski Roti, I wanted to completely destroy any semblance of a realistic development, so that I could construct the film almost in the manner of a painter. In fact, I’ve been a painter and a musician. You could make a painting where the brush stroke is completely subservient to the figure, which is what the narrative is, in a film. But you can also make a painting stroke by stroke so that both the figure and the strokes are equal. I constructed Uski Roti shot by shot, in this second way, so that the ‘figure’ of the narrative is almost not taking shape in realistic terms. All the cuts are delayed, though there is a preempting of the generally even rhythm sometimes, when the film is a projection of the woman’s fantasies.” (MK)

Hindi with English subtitles