Courtisane festival 2015
- Gent
Is het niet de bedoeling dat cinema, met zijn wereld van voor onze ogen flikkerende verschijningen, ons meevoert naar een andere wereld, waar we kunnen dromen iemand anders te zijn? Misschien, maar tegelijk houden we van de gedachte dat cinema meer in beweging kan zetten dan enkel de verbeelding. Wat zich voor onze ogen afspeelt is geen toegang naar onbekende bestemmingen. Het filmscherm blijft een oppervlakte. Maar het maakt wel een complex proces van uitwisseling mogelijk tussen wat we zien en wat onze herinneringen binnendringt: de geluiden en stemmen die we horen, de dromen en hoop die we koesteren, die verschijningen voor ons en de wereld om ons heen. We horen, zien, voelen en ‘begrijpen’ een film tot waar we hem kunnen samenstellen in een eigen filmgedicht.
Is het dan niet de bedoeling dat de films in dit programma, in hun diversiteit aan vormen en gedaanten, samen tot een uniek voorstel komen? Misschien, maar tegelijk houden we van de gedachte dat dit festival meer is dan wat wij er zelf in zien. We blijven immers altijd op weg naar iets dat nooit een duidelijke vorm zal aannemen.
Er vallen natuurlijk enkele lijnen en omtrekken te onderscheiden. We kunnen associaties maken tussen het werk van Pedro Costa en dat van Thom Andersen, die verschillende achtergronden hebben maar toch veel lijken te delen; tussen Andersens Los Angeles Plays Itself en de films van de L.A. Rebellion beweging die erin aan bod komen; tussen Paul Robesons zingende stem in Killer of Sheep van Charles Burnett en zijn rol in Body and Soul van Oscar Micheaux (hier nieuw leven ingeblazen door William Hookers drums); tussen Costa’s Cavalo Dinheiro en de muziek van Jakob Ullmann, beiden schatplichtig aan het werk van Olivier Messiaen. Dit zijn slechts enkele van de ontelbare mogelijke connecties – of disconnecties – in de context van dit programma. Elke bezoeker zal zijn of haar resonanties voelen, zoals elke bezoeker tot zijn of haar eigen film kan komen.
Hier zijn we dan, tussen deze collectie van films die ook de onze zijn, in het midden van deze ruimte vol resonanties. En terwijl we elkaar hier ontmoeten kunnen we onszelf misschien vragen: wat is het dat we samen kunnen doen?