Želimir Žilnik
Elk land zijn "nouvelle vague" zouden we kunnen stellen. Ex-Joegoslavië had de zijne, en niet van de minste. "Black Wave" spreidde zich over een tijdspanne van enkele jaren, op de wip tussen de jaren 60 en 70, kort maar ongezien hevig. Er kwamen films uit die sterk vernieuwend waren op stilistisch niveau, die braken met de narratieve codes van die tijd, en die stonden voor een onvoorwaardelijke vrijheid als het op gebruik van filmtaal aankwam. Deze films, vaak wild subversief en gedurfd kritisch voor de maatschappij van toen, werden heel lang niet getolereerd door het communistische regime (we spreken over het Tito-tijdperk) en vanaf 1972 werd Black Wave zwaar gecensureerd.
Samen met Dušan Makavejev en Karpo Godina, is Želimir Žilnik een van die namen waar we niet om heen kunnen wanneer het over Black Wave gaat. Zijn werk, even productief als onvermoeibaar radicaal, spreidt zich uit over de jaren 60 tot nu. Of het nu over zijn korte of lange films gaat, over documentaire of fictie, en zelfs docufictie, Želimir Žilnik is steeds trouw aan zichzelf gebleven en aan zijn principe van onafhankelijkheid. Zijn films weerspiegelen verhalen over veranderingen, oproer en tegenstellingen in de Balkan-maatschappij, en meer recent in Europa. Steeds met gespierde humor, die eigen is aan de Slaven, zo lijkt het wel. Wij maken gebruik van het verblijf van Želimir Žilnik in België om enkele van zijn films te tonen en hem te ontmoeten.
In samenwerking met Nova Cinema & KASKlezingen.
Op 10 december om 20u vertoont Nova Cinema ook nog Kenedi Goes Back Home (2003 - 75'), The Unemployed (1968 - 13') en Inventory (1975 - 9') en op 17 december om 20u Marble Ass (1994 - 87') en Black Film (1971 - 14').