“I believe there is a miracle in Wanda. Usually there is a distance between representation and text, between subject and action. Here, this distance is completely annulled. There is an immediate and definitive coincidence between Barbara Loden and Wanda … This miracle, for me, is not in the acting. It’s because she seems more truly herself in the film – I didn’t know her personally – than she could have been in life. She’s more authentic in the film than in life. That’s completely miraculous.”

— Marguerite Duras

De enige langspeelfilm die de Amerikaanse actrice Barbara Loden schreef en regisseerde, vertelt het verhaal van een jonge vrouw op de dool in het steenkoolmijndistrict van Pennsylvania die gezelschap vindt bij een kruimeldief. “Ik maakte Wanda om mijn eigen bestaan te bevestigen,” zei Loden. Ze beschreef Wanda als een vrouw die “niet weet wat ze wil, maar wel weet wat ze niet wil … Het leven is een mysterie voor haar en ze doet wat ze het beste kan: afhaken. Veel mensen doen dit en worden zeer passief. We hebben in onze samenleving personen die volledig over zich heen laten lopen.”

English with French subtitles

Pelechian transformeert beeldmateriaal van een treinrit in een metafoor voor de vorm van het leven. Vroege beelden van gezichten op de trein maken plaats voor landschappen, een reis door een donkere tunnel en uiteindelijk een verschijning van puur wit licht.