“In Wind Water voert Ruiz een conversatie op tussen drie grote culturen, die van het Westen, China en de Arabische wereld. Ruiz stelt zich voor wat er zou gebeuren als de zes stappen van Shi Tao om de kosmische ‘geest’ te bereiken in het schilderen zouden worden toegepast op een toonbeeld van de Westerse kunst, Las Meninas van Velazquez. De drie culturen komen met elkaar in contact en stellen elkaar op de proef, zoals bij een spelletje blad, steen, schaar. Het resultaat is een onoverbrugbaar meningsverschil. Er is geen compromis of verzoening mogelijk tussen deze culturele zienswijzen. Als Shi Tao het eerste woord heeft, dan krijgt de man uit het Westen onvermijdelijk het laatste. Tussendoor doet de Arabisch sprekende westenwind de ander zijn woorden af als nonsens en verklaart dat wat we zien in grote kunst, het werk van engelen is. Uiteindelijk houden deze tegenstrijdige discoursen het amper vol tegen de filmmaker Ruiz, de man van het Amerikaanse continent, wiens beelden een wereld in duigen tonen. De figuren uit Las Meninas vliegen het kader uit en saboteren zo de hang naar harmonie van andere esthetische benaderingen.” (Fergus Daly)
“I see obsessives everywhere, and I suppose I am one. I see only books about cinema. I open the Bible, it’s about cinema. I go to China, everything’s about cinema. Cooking book — about cinema. Wind Water is part of a series of films for TV in which filmmakers like Paul Schrader and Atom Egoyan explained a painting in four minutes. I chose Velazquez’s Las Meninas. It’s a sort of primitive animation narrated in French with voice overs in Old Arabic, Spanish for the dog in the painting, and Mandarin for the 18th century Chinese painter Shih-T’ao, who explains the painting and who wrote a treatise that I use constantly, ‘Reflections on Painting by the Monk Bitter Pumpkin’.” — Raúl Ruiz, Film Comment, Jan / Feb 1997.
