“Há terra ! is an encounter, a hunt, a diachronic tale of looking and becoming. As in a game, as in a chase, the film errs between character and land, land and character, predator and prey.” (Ana Vaz)

Há Terra! is gemaakt drie jaar na A Idade da Pedra en met dezelfde jonge protagonist, Ivonete dos Santos Moraes, die Vaz op locatie had ontmoet. De film is een veel collaboratiever project dat de hiërarchische blik van de etnografische cinema destabiliseert en in vraag stelt. De traditionele machtsdynamieken tussen filmmaker, camera en gefilmd subject — en tussen klank en beeld — worden ondermijnd doordat Ivonete gedurende het grootste gedeelte van de film de controle over de microfoon heeft. Een kat-en-muis- spel volgt, tussen Ivonete en de camera, en tussen Ivonete’s sonische aanwezigheid en haar omgeving.

Portuguese spoken, English subtitles

In Olhe Bem As Montanhas legt Vaz verbanden tussen twee regio’s die zijn getekend door eeuwenlange mijnontginning: Minas Gerais in het zuidwesten van Brazilië en Nord-Pas- de-Calais in Noord-Frankrijk. De titel is ontleend aan de oproep “Look closely at the mountains!” van Manfredo de Souzanetto, de Braziliaanse kunstenaar die met zijn geometrische landschappen de oppervlaktes van de mijnregio evoceerde. De film neemt het perspectief aan van leeggehaalde en geplunderde bergen en bevraagt hun industriële geheugen en spectrale toekomsten.

Portuguese spoken, English subtitles

Herrezen bloembedden, kleine zwermen overlevende bijen, resistente plantensoorten en nieuwe soorten eieren aan onze kust; ze zetten aan om te zoeken en te graven naar de betekenis van dergelijk onverwacht leven...

Atomic Garden werd gefilmd net buiten de nucleaire exclusiezone van Fukushima in de context van Vaz’ lopende project The Voyage Out, speculatieve fictie die de nasleep van de nucleaire ramp in Fukushima en het ontstaan van een nieuw eiland in het verre zuiden van Japan onderzoekt.

Ana Vaz stelt film voor als een fysieke ervaring. In Amérika: Bahía de las Flechas laten de constante camerabewegingen en verschuivende perspectieven de kijker opgaan in het landschap van Lago Enriquillo, een verdwijnend meer in de Dominicaanse Republiek.

“It is said that in the year of 1492, the first European ship led by Christopher Columbus, disembarked on the coast of Samaná, present-day Dominican Republic, and was received by a rain of arrows carefully plotted by the Caribbean Taíno. Presently, a saline lake named after the Taíno chief Enriquillo witnesses profound eco-systemic changes leading to species migration, forced evacuation and an expanding coral desert revealing the lake’s geologic past. Taking the camera itself as an arrow, a foreign body, Amérika: Bay of Arrows looks for ways in which to animate, to awaken, to make vibrate again this gesture in the present — arrows against a perpetual ‘falling sky’.” (Ana Vaz)

“A film-poem of an ecology of signs that speaks of colonial history repeating itself. Subalterns become masters, antiques become reproducible dinner sets, exotic birds become luxury currency, exploration becomes extreme-sport-tourism, monuments become geodata. A spherical voyage eastwards and westwards marking cycles of expansion in a struggle to find one’s place, one’s sitting around a table.” (Ana Vaz)

Filmend in Lissabon, stelt Vaz ons een soort omgekeerde etnografie voor: “Ik wilde de omgekeerde reis verbeelden: van het Amerikaanse continent naar de kust van Europa, van Brazilië naar de haven van ons historisch, koloniaal-administratief centrum, Lissabon — een verslinding van onze Europese wortels, een ritueel van verslinden.” ‘Wie eet wie’ en ‘wie voedt wie’ zijn hier twee van de onderliggende vragen.

Portuguese spoken, English subtitles

“Paths open for the messenger to pass.” (Milena Manfredini)

In Afro-Braziliaanse religies is Exú de orixá die functioneert als de boodschapper tussen de mensheid en de orixás. Manfredini’s film, gedraaid op Super 8, exploreert de relatie tussen stedelijke ruimte en het sacrale in de stad Rio de Janeiro.

Portuguese spoken, English subtitles