Het Disinformation project gaat terug tot 1995, toen nog als vehikel voor hun experimenten met electromagnetische en radiofonische klanken. Intussen resoneert hun onderzoek naar uiteenlopende electrische, sonische en optokinetische fenomen tot in de uithoeken van de hedendaagse kunstwereld. Een van de hoogtepunten in het oeuvre van Disinformation is The Origin of Painting, een letterlijk indrukwekkende klank- en lichtinstallatie die bezoekers toelaat om een afdruk te maken van hun silhouet. Het werk refereert niet enkel aan een mythe over het ontstaan van de schilderkunst, maar ook naar de atomische schaduwen op de muren van Hiroshima and Nagasaki. “Een duister geschrift was geboren. Een geheimschrift, geschreven in het donker, met duisternis zelf. In de atomische nacht en op het menselijk lichaam verscheen een donker, lijfelijk oppervlak.” (Akira Mizuta Lippit)

Achter dit mondvol gaat het duo Jaime Fennelly en Shawn Hansen schuil, twee multi-instrumentalisten die in tal van bezettingen (o.a. Phantom Limb en Peeesseye) aanschuren tegen de grenzen van drone, noise en improvisatie. Met hun gezamenlijk project In Celebration of Knowing all the Blues of the Evening verkennen ze zowel in beeld als klank de vluchtige dynamiek van de schemering, de momenten tussen licht en donker, “entre Chien et Loup”. Voor de opvoering op het Courtisane Festival gaan ze aan de slag met twee Hammond orgels en een serie foto’s, gemaakt in samenwerking met beeldend kunstenaar Nate Miner.

“Het is niet langer de nachthemel die bedreigd wordt, maar de nacht zelf, de immense nacht van interstellaire ruimte; die ongekende hoeveelheid die desondanks onze enige venster op de kosmos vormt”, aldus Paul Virilio. Wat ons, na decennia van lichtvervuiling, nog rest van het nachtelijke gewelf wordt duidelijk in deze film, het resultaat van zeven jaar veldopnames. De soundtrack, een compositie van VLF (Very Low Frequency) radiogolven, werd samengesteld door Peggy Ahwesh.

Een nachtelijk onderzoek naar de voorstedelijke en corporate landschappen in de VS reveleert de invloed van het collectief vertrouwen in surveillance en veiligheid op de vormgeving van onze levenssfeer. Een hedendaagse horrorfilm, die genadeloos inplugt op de gevoelens van moreel bankroet, spirituele leegte en isolatie-gebaseerde paranoia die zich hebben vastgezet in het hart van de post-industriële consumptiemaatschappij. De nacht, onafgebroken badend in schemerlicht, reflecteert niet langer de angst voor het onbekende, maar voor onszelf.

Het werk van Pieter Geenen concentreert zich op unheimliche landschappen die, verstoken van elke hang naar analyse, emotie of transparantie, langzaam een plaats vinden in de verbeelding van de beschouwer. De aandacht verscherpt, de ervaring vertraagt. In nightscape, een reeks nachtelijke klankomgevingen, worden we, bevrijd van het gebruikelijk visueel denkkader, volledig teruggeworpen op ons gehoor. “Niet toevallig lijkt de nacht het favoriete tijdstip van deze anti-reporter: in de donkere uren waarin we ogen en oren moeten spitsen, lijkt niets wat het is. ‘Believe that anything is real you can imagine’” (Herman Asselberghs).

De ravissante Super-8 films van Paul Clipson zijn lyrische exploraties van licht en beweging. Zijn beelden, grotendeels à l’improviste gemonteerd in de camera, onthullen de energie en sensualiteit waar we in het alledaagse leven al te vaak blind voor blijven. Ter gelegenheid van het Courtisane Festival heeft hij een compositie van nachtopnames samengesteld, die live worden begeleid door de gitzwarte gitaardrones van William Fowler Collins. Van zijn hand verscheen onlangs het overrompelende album Perdition Hill Radio op het vermaarde Type label.