In de film The Making of Justice werken zeven gedetineerden samen met Sarah Vanhee aan het scenario voor een misdaadfilm. Net zoals het hoofdpersonage in de film die ze verzinnen, zijn ze schuldig aan moord. Ze putten uit hun eigen ervaringen, ideeën en verlangens om het verhaal vorm te geven. Wij kunnen als kijker alleen maar raden of ze fictie hier gebruiken als middel om hun bestaande realiteit te bevestigen, te ontstijgen of te transformeren. Gaandeweg discussiëren ze over criminaliteit als een parallelle realiteit, over wat gerechtigheid is, en hoe een maatschappij eruit zou zien die niet gericht is op vergelding, maar op heling. Justitie is geen synoniem voor gerechtigheid. Justitie is een toepassen van regels en rechtvaardigheid is een capaciteit van mensen, zegt één van de mannen. Het beeld van ‘de misdadiger’ ontglipt ons steeds, zowel vormelijk (want de lens is altijd 'out of focus') als inhoudelijk, omdat de auteurs en hun personage eerst als mensen verschijnen en dan pas als daders.