People to be Resembling kan beschreven worden als een vijfzijdig portret van het post-free jazz, pre-wereldmuziek-trio Codona, opgericht in 1978 door Collin Walcott, Don Cherry en Nana Vasconcelos. De film is opgebouwd aan de hand van beelden van voorname fotografen Roberto Masotti en Isio Saba, archief- en nieuw opgenomen filmbeelden, en een originele muziekscore uitgevoerd door muzikant Charles Hayward (This Heat en Camberwell Now). People to be Resembling keert terug naar 1978 om het opnameproces in de Tonstudio Bauer te herbeleven; een meditatie over de relatie tussen visuele antropologie, anti-koloniale choreografie, nucleaire vernietiging en wereldmuziek.

Julius Eastman, de queer Afro-Amerikaanse avant-garde componist, pianist, vocalist en dirigent, creëerde van de late jaren ‘60 tot aan zijn dood op 50-jarige leeftijd in 1990 composities gekenmerkt door een razend militant minimalisme. Zijn werk initieerde een zwarte radicale esthetiek die een revolutie teweeg bracht in de nieuwe muziekscene van de Oostkust in de jaren 1970 en ‘80. Geen enkele opnames van Eastman’s composities werd vrijgegeven tijdens zijn leven. In januari 1980 werd Eastman uitgenodigd door het muziekdepartement van Northwestern University, Evanston, Illinois om zijn composities Crazy Nigger (1978), Evil Nigger (1979) en Gay Guerrilla (1979) te presenteren in de Pick-Staiger Concert Hall. Een aantal Afro-Amerikaanse studenten en een lid van de faculteit van Northwestern University protesteerden tegen de titels van Eastman’s composities. Bijgevolg werden ze van het concertprogramma gehaald. Voor het concert, op 16 januari 1980, antwoordde Eastman in een publiek statement op het protest. De speeches van Dante Micheaux en Elaine Mitchener in The Third Part of the Third Measure zijn gebaseerd op aangepaste verbatim transcripties van Eastman’s statement in Northwestern University.