De inwoners van een stad worden op een ochtend wakker om te ontdekken dat er plotseling nooit eerder geziene bomen, planten en bloemen zijn verschenen in de straten en op de pleinen. Er vinden vreemde en mys- terieuze gebeurtenissen plaats terwijl Camelia en Nahla de oorsprong van deze nieuwe en eigenaardige wezens onderzoeken. “Het beeld dat de film inspireerde was dat van een plant in het donker, verlicht door een zaklamp. Ik denk dat er iets was aan het verschijnen en verdwijnen van de plant onder de beweging van de zaklamp dat me fascineerde. Het was ook een beeld dat me het gevoel gaf dat er iets mysterieus stond te gebeuren. Dus begon ik beelden te maken van planten in de nacht, planten die ik in de straten van Beiroet vond. Ik nam deze foto’s met mijn mobiele telefoon. Beetje bij beetje verzamelde ik beelden van planten die ik hier en elders tegenkwam, dag en nacht. Het werd een obsessie. Het viel me op hoe ze de ruimte in beslag namen. Ik had de indruk dat ze ergens anders vandaan kwamen, dat ze geen deel uitmaakten van het stedelijk weefsel van de stad, maar er inbreuk op maakten. Ik ben opgegroeid met het beeld van Beiroet als een betonnen stad zonder bomen of planten. Dat is waar, in de zin dat er geen groene ruimten zijn zoals parken, tuinen en bossen. Het klopt dat beton veel ruimte inneemt, maar de flora bestaat wel, alleen is ze wild en niet echt georganiseerd. Dat is alles wat ik in de stad kon zien: bomen, planten en bloemen. Deze koppigheid creëerde in mijn verbeelding het verhaal van een verborgen tuin die de oorsprong zou zijn van de aanwezigheid van planten in deze betonnen stad.” (Nour Ouayda)

Bewegend tussen gescripte scènes, documentaire- en archiefbeelden, exploreert Foragers hoe de traditionele Palestijnse praktijk van het foerageren van wilde eetbare planten — met name ‘akkoub en za’atar — gecriminaliseerd wordt door de Israëlische regering. Voor Palestijnen vormen deze wetten een ecologische sluier voor wetgeving die hen verder vervreemdt van hun land, terwijl vertegenwoordigers van de Israëlische staat hameren op hun wetenschappelijke expertise en plicht tot bescherming. Foragers volgt de planten van het wild tot in de keuken, van de achtervolgingen tussen de foerageurs en de natuurpatrouille tot aan de verdediging in de rechtszaal en legt de overgeërfde liefde, vreugde en kennis in deze tradities vast, samen met hun weerbaarheid tegen de verbodswet. Door de voorwaarden en beperkingen van natuurbehoud te herzien, roept de film vragen op over de politiek van extinctie, namelijk wie bepaalt wat tot uitsterven is gedoemd en wat blijft voortbestaan. “As much as the film is about all of the legal battles that Rabea has worked on, the starting point was a place of joy, from really loving to be out in nature finding, picking, and learning about all of these different plants. I mean, it’s quite an incredible feeling in the springtime in Palestine. You don’t really need to go to the supermarket. There are so many wild-growing edibles, it is magical. That was very central when I started working on the film, and I wanted it to remain central. I wanted joy to be felt as much if not stronger than the anger towards the criminalization of the practice.” (Jumana Manna)