Het resultaat van een experiment met klank en beeld, compositie en improvisatie, in samenwerking met trompettist Wadada Leo Smith, die vrijdag live aantreedt in Vooruit. “Het muzikale systeem in Vertical Air schept ruimte om het voorafbepaalde te laten ontluiken, maar ook om het geïmproviseerde te laten verschijnen. Improvisatie en zijn cinematografische tegenhanger manifesteren zichzelf van zodra de camera loopt, in de compositie van het kader en het ritme van de montage. De verticaliteit berust op de simultaniteit van deze twee kunstvormen, door de creatie van autonome melodieuze lijnen die resoneren in de montage van beelden die in vogelvlucht het uitgestrekte Noord-Amerika doorkruisen.” (Gabriela Trujillo)

Een selectie van wat Sylvain George aanduidt als “petites formes”, uittreksels van een serie interventiefilms of “contre-feux.”

Europe année 06 (Fragments Ceuta), 21’

“Rimbaud/Genet/Buñuel/Rossellini/Pasolini... Enkele Algerijnse adolescenten overleven in een hangar in Ceuta, hopend om op een dag in Europa te belanden. Waar het om draait, is een bepaalde benadering van jeugd. Jeugd als migratie, en migraties zoals de lente die elk jaar opnieuw ontluikt. De lente of het seksueel ontwaken, zoals Pasolini zou zeggen; de kunst van de ontmoeting en het hart van de vagebond, die Europa en de gevestigde orde terugbrengen tot wat ze zijn: oudjes (Teruggetrokken houding. Zelfbehoud. Angst). Er is geen ontsnappen aan.” (SG)

Un homme idéal (Fragments K.), 12’

“Een man wandelt door de stad. Parijs. Mijnheer K. Net zoals 30.000 families die hun laatste hoop hebben gevestigd op de omzendbrief van S., kan Mijnheer K. niets anders doen dan wachten, wachten en wachten. Terwijl hij wacht, ontdekken we een verschrikt gezicht: dat van de Franse samenleving in een staat van oorlog...”