Een film over de pijn van het spreken, waarin spraak terugvalt op zichzelf en een ruimte schept waar we elkaar kunnen aanraken en zien, waar tegenstrijdige getuigenissen met elkaar botsen. Het punt net voor een nieuw evenwicht wordt bereikt, dat van de verwoesting voor iemand zichzelf terug opbouwt.

Een witte zwaan bereidt zich voor op de vlucht; ze strekt en streelt zich en vouwt haar vleugels veelvuldig open en dicht alsof ze zich klaarmaakt voor een lange reis. De close-ups van de zwaan vervreemden door de herhaling en kadrering en abstraheren de natuurlijke vorm tot een wit scherm waarop kijkers hun eigen betekenis kunnen projecteren.

Unfolding geeft de gendergebonden ruimte van een wasserij weer als zowel een plaats van onderdrukking als mogelijk verzet. “Ik wilde een film maken over vrouwelijke werkplaatsen; de wasserette is een functionele plek, maar ook een ontmoetingsplaats voor vrouwen. Ik leerde de vrouwen kennen, nam mijn Bolex-camera en na een tijd voelde ik me comfortabel genoeg om te filmen. Het maakte mij bewust van de manier waarop documentaires een vorm van controle kunnen zijn. Enerzijds was het een rechttoe rechtaan documentaire, anderzijds bevroeg ze ook mijn rol als maker. De film nam een lange tijd om te maken en was extreem rigoureus.” (AS)

Light Reading begint in het duister. Een vrouw leest voor uit werk van de Amerikaanse modernistische schrijfster Gertrude Stein. Wanneer de stem stopt, begint een los verhaal vorm te krijgen vanuit een reeks fotocollages, waaronder één van een met bloed bevlekt bed. Zoals in andere van haar films, verkent Rhodes de machtsrelaties van zowel “de grammatica van het kijken als de grammatica van taal.”

Een persoonlijke documentaire rond herinneren, reizen en kijken: een vrouw blikt terug op haar verleden aan de hand van gezichten die ze ziet op de Londense metro. Ze begint te geloven dat al deze mensen, net als haar, een rol speelden in dezelfde gebeurtenis. Het verhaal neemt de vorm aan van een brief aan haar vriendin Fatima en is gesproken in het Urdu. De ondertitels zijn in het Engels, maar verschijnen niet altijd samen met wat gezegd wordt. Syed geeft uitdrukking aan de ontheemding eigen aan de diaspora-ervaring en bevraagt de rol van taal in het bepalen van machtsrelaties tussen klasse, ras en gender.