‘36 to ‘77

Marc Karlin, Jon Sanders, James Scott, Humphrey Trevelyan
,
UK
,
1978
,
16mm
,
85'

Nightcleaners werd oorspronkelijk opgevat als de eerste film in een serie. Uit het materiaal dat werd gefilmd voor het tweede deel ontstond uiteindelijk ‘36 to ‘77, waarin Myrtle Wardally, een van de schoonmaaksters uit de eerdere film, terugkijkt op de staking en haar leven, voor en na die periode. “Voor mij is ‘36 to ‘77 erg belangrijk wegens de manier waarop de film je inzicht met betrekking tot hoe je leeft met representaties verandert. De doorsnee film- of televisiebeleving laat geen spoor na. Het doet je helemaal geen pijn om ernaar te kijken. Door ’36 to ’77 besefte ik hoe wanhopig mensen verlangen naar een zekere normaliteit wanneer het over film gaat. Het is zo’n obsessieve behoefte en wanneer mensen die bezig zijn met politiek het idee van hun politieke overtuigingen en principes zichtbaar gemaakt zien worden, haalt dat hen grondig onderuit. Een film test regelrecht hoe echt je politieke overtuigingen en principes zijn, in die mate dat het je confronteert met iets dat de grenzen in je schrijven breekt. Film fungeert als een soort van ontwrichtende hefboom. Een groot deel van de linkse retoriek over persoonlijke politiek is eigenlijk een weigering om dat net serieus te nemen – het is een weigering om jezelf uiteen te halen, jezelf te her-denken, her-formuleren, her-constitueren in het licht van je acties en de dingen die rond je gebeuren. Het is een weigering om levensfases, veranderingen, afstanden te zien en in plaats daarvan altijd hetzelfde beeld van jezelf te nemen, waar je ook bent... De representatie van arbeiders in cinema wordt genormaliseerd omdat die steeds gevangen wordt in een situeren van arbeiders in een herkenbare politieke situatie, die eigenlijk niet gedeeld wordt door heel veel mensen. Het idee dat arbeiders eigenlijk ook andere aspecten hebben die in tegenspraak zijn met het idee dat je van hen hebt, treedt heden ten dage klaarblijkelijk nauwelijks op de voorgrond.” (Marc Karlin)