02: Holt & Smithson / Lahire / Moti / Litvintseva & Arnfield

30 March, 2017 - 18:00
Sphinx cinema

 

 

SELECTIE 2017

Een dialoog tussen nieuw audiovisueel werk, oudere of herontdekte films en video’s van kunstenaars en filmmakers die zich bewegen door het uitgestrekte terrein van het bewegend beeld.

_______________

Dit programma bouwt verder op Asbestos, Sasha Litvintseva en Graeme Arnfields eerste samenwerking. Het maakt thematische, conceptuele en esthetische verbindingen tussen deze film en ouder werk van Sandra Lahire, Nancy Holt/Robert Smithson en Melvin Moti.

_______________

 

In the presence of Sasha Litvintseva & Graeme Arnfields.

Swamp

Nancy Holt & Robert Smithson
,
US
,
1971
,
16mm
,
colour
,
6'

Nancy Holt en Robert Smithson werkten samen aan deze film die een confrontatie aangaat met bepaalde eigenschappen van perceptie en proces. De actie in de film is direct: Holt wandelt door het lange gras van een moeras terwijl ze filmt met haar Bolex camera, enkel begeleid door wat ze kan zien door haar zoeker en door Smithsons verbale instructies. De toeschouwer ervaart de wandeling vanuit Holts perspectief, kijkend door haar cameralens en luisterend naar Smithsons gesproken richtings- en regieaanwijzingen. Het zicht is belemmerd en de waarneming is vervormd tijdens hun tocht doorheen het moerasgras. “Swamp behandelt de beperkingen van de waarneming door het cameraoog terwijl Bob en ik ons door een modderig moeras in New Jersey worstelen. Verbale aansturing is niet makkelijk te volgen. De rietstengels slaan tegen de cameralens, blokkeren het zicht en vormen voortdurend veranderende patronen, waarop verwarring volgt.” (Nancy Holt)

Serpent River

Sandra Lahire
,
UK
,
1989
,
16mm
,
colour
,
30'

“Serpent River ligt in ogenschijnlijk ongerepte gebieden in North Ontario. Wildwaterrivieren breken op de rotsen. Serpent River ontspringt echter uit een uraniummijn en haar radioactieve residuen. De gebouwen van de ‘Uranium Hoofdstad van het Noorden’ zijn van de Rio Tinto Zinc Company. De film begint en eindigt bevroren in ijsvlakken. Het is winter. De arbeidster beweegt zich door een kraakheldere, cosmetisch opgesmukte stad. Het midden van de film is vurig en zwavelig: dit zijn de toxische terreinen van de Acid Plant, gebouwd op inheemse Canadese grond en gebruikt voor het uitspoelen van uranium. De puurheid van de rivier en de onschuld van de kinderen die spelen op het ijs zijn gemuteerd.” (Sandra Lahire)

Eigenlicht (The inner self in outer space)

Melvin Moti
,
NL
,
2012
,
35mm
,
colour
,
18'

Eigenlicht onderzoekt de puur visuele eigenschappen van fluorescerende mineralen die UV licht absorberen en dit onzichtbare licht transformeren in zichtbare kleuren. Elk mineraal wordt geïdentificeerd door zijn individuele kleur, wat het mogelijk maakt hun geschiedenis te traceren door uitsluitend vormelijke hulpmiddelen te gebruiken.” (Melvin Moti)

Asbestos

Sasha Litvintseva & Graeme Arnfield
,
UK
,
2016
,
HD
,
colour
,
20'

“Ontgonnen, geëxtraheerd en geweven: asbest was het magische mineraal. Kleine steden werden grote steden onder het patronaat van dit materiaal. Perzische vorsten vermaakten gasten met de vuurvaste aard ervan en de industrie streek eeuwenlang de winsten op van de wereldwijde toepassing. Wij leven nu in de overblijfselen van deze giftige droom, een droom die met de uitvinding van de elektronenmicroscoop onze materiële geschiedenis onthulde als een ramp in wording. Toch heeft de asbestindustrie ons nog niet verlaten, i.p.v. uit de bodem wordt het nu ontgonnen uit onze muren. We worden vandaag geconfronteerd met twee opties: dit materiaal uit onze huizen weghalen en opnieuw starten of bovenop het residu bouwen. Het verwijderen is een gevaarlijke en dure operatie. Vaak kiezen we om ertussen te leven en de muren te verstikken met plastic bedekking: de gefaalde beloftes van het modernisme begraven om ons heen. De film is opgenomen in de mijnstreek van Asbestos, Quebec, locatie van ’s werelds grootste asbestmijn die pas stopte met ontginnen in 2012. Asbestos is een meditatie op de verstrengeling van de fragiliteit van lichamen, het niet-lineaire karakter van vooruitgang en de persistentie van materie.” (Sasha Litvintseva & Graeme Arnfield)