02: Paulo Rocha
4 April, 2019 - 17:00
KASKCINEMA
“A perfectly ‘disorienting’ film... Disorientation occurs when the next door opens, out of the blue, onto the distance. In A Ilha dos Amores, next door is Portugal and it opens onto Asia. We think we know Portugal, and we are wrong. We know that we don’t know much about Portuguese literature, but we do not even suspect that between Portugal, its colonies and its outposts there is a literature of exile, a tenuous axis that has linked Lisbon to Macau or Nagasaki for centuries. We don’t know about Wenceslau de Moraes (but at the end of Rocha’s film we love him). We no longer have the right to ignore that Portugal is a small country that produces many wonderful films. ‘Artisanal, anarchic and visionary cinema,’ as Paulo Rocha puts it.” — Serge Daney
We ontdekten het werk van de Portugese filmmaker Paulo Rocha (1935-2012) dankzij Pedro Costa, die op het Courtisane Festival 2015 de restauratie van diens tweede langspeelfilm, Mudar de Vida (1966), voorstelde. Ondanks de groeiende kritische bijval die volgde op het verschijnen van deze film, verdween Rocha van het toneel tot hij in 1982 een wonderlijke comeback maakte met A Ilha Dos Amores. Rocha deed meer dan een decennium over het maken van deze film, die de kijker meeneemt op een langzame reis in het spoor van Wenceslau de Moraes (1854-1929), een toonaangevende stem in de Portugese oriëntalistische literatuur. Nieuwe restauraties van A Ilha Dos Amores en het aanverwante A Ilha de Moraes (1984) maken het nu mogelijk om dit uitzonderlijk werk te herontdekken in al zijn singuliere schoonheid, die Serge Daney beschreef als “une somptuosité plastique rare, toujours osé, et qui ne doit rien à personne”.
