Tsuchimoto wijdde het grootste deel van zijn leven aan het maken van films over de mensen die het slachtoffer waren van de ramp in Minamata, één van de ergste gevallen van milieuvervuiling in het naoorlogse Japan. In het kleine kuststadje Minamata op het eiland Kyushu, ver weg van de hoofdstad, bouwde het chemieconcern Chisso een fabriek om een beroep te doen op goedkope arbeid. Van 1932 tot 1968 loosde het kwikhoudend afvalwater in de zee. Dit zou verschrikkelijke gevolgen hebben voor de gezondheid van de lokale bevolking en hun levensonderhoud. Tsuchimoto raakte hecht verbonden met deze gemeenschappen, maakte films om de gevolgen van de vervuiling op hun gezondheid te tonen en reisde door Japan en daarbuiten om te pleiten voor hun rechten. Minamata - The Victims and Their World was de eerste belangrijke film in deze reeks en is tegelijk een uiteenzetting over de ziekte, een hartverscheurende documentaire over hoe de situatie ingreep op de levens van mensen en een politieke film over hun strijd tegen de overheid.
“The roots of Minamata disease are different from those of other human diseases... It is a form of chemical poisoning whose destructiveness is, at heart, a reaction against human beings caused by [the drive towards] “civilization”... Since the discovery of the disease, industry has interfered with the discovery of its cause, in a cover-up going all the way to the prefectural and national governments. That this obstruction has fundamentally not been overcome, even today, testifies to the fact that Minamata disease is, in addition to being a disease of the human body, a thoroughly social disease.” — Tsuchimoto Noriaki, from the production notes of the Minamata disease trilogy, 1973
Japanese spoken with English subtitles
