Een single-shot choreografisch portret van het Foley proces van de laatste scene uit The Conversation, een van de grootse sound-centric films aller tijden. Met het portretteren van die geluidkunstenaars tijdens hun werk, worden de vaak onzichtbare steunmechanismen van het filmmaken blootgesteld, en daaruit voortvloeiend schendingen van de persoonlijke levenssfeer door de overheid. In deze post-Snowden tijd van onthullingen, bevestigt Stratman de dynamische kracht van hoe geluid ons controleert omdat we minder van onze kritische vermogens gebruiken bij het horen dan bij het zien.

Met 66 presenteert meester collagemaker Lewis Klahr de eerste drie delen van wat een serie zal worden waarin hij zijn eigen ‘mythopoesis’ ontwikkelt. Een combinatie van ‘film noir’ gefilmd in daglicht met Griekse mythologie. Klahr bootst in zijn werk het geheugen na door ongebruikte restanten van het hedendaagse leven (advertenties, tekst- of stripboeken, onderdelen van gezelschapsspelen, menu’s, speelkaarten) terug samen te brengen in scenario’s die iets weg hebben van een vergeten hollywoodfilm. Het spoor van een elliptisch verhaal blijft constant nazinderen wanneer levendig ingekleurde stripfiguren uit de jaren 1960 hun weg banen door iconisch landschappen, vaak in zwart-wit, en in het Los Angeles van het midden van de twintigste eeuw.

The Chimera of M is een prachtige, stereoscopische 3D-animatie. Met behulp van de computer creëert Buerkner abstracte interieurs, gestileerde vormen en vloeiende kleurvlakken, in vele lagen. Een voice-over neemt ons mee door een dubbelzinnig universum; een web van ruimtelijke misleiding, flarden van dialogen en morele dilemma’s. Hij verwoordt relatiemisverstanden, ingehouden ruzies, verlangens, intimiteit en lust. (IFFR)