“De vorig jaar overleden Manoel de Oliveira wou dat deze film – gemaakt in 1982 – pas na zijn dood vertoond zou worden. Het is een van de mooiste en meest ontroerende films van de Portugese meester. Het is ook zijn meest persoonlijke en neemt de vorm aan van een auto-elegie. De camera vindt Oliveira, die in april stierf op 106-jarige leeftijd, in zijn huis in Porto waar hij de voorbije vier decennia had gewoond en dat hij zal moeten verlaten wegens schuldenperikelen. Hij spreekt het publiek direct toe en zet zo de gemoedelijke toon van de film. Hij snijdt een aantal onderwerpen aan (familiegeschiedenis, cinema, architectuur), toont homemovies en brengt een re-enactment van zijn twisten met de militaire dictatuur. Oliveira maakte de film toen hij 73 was, misschien in de veronderstelling dat hij niet meer lang te leven had. Toch zou hij nog 33 jaar langer leven, een artistieke bloeitijd kennen als geen ander en nog zo’n 25 films maken, waaronder zijn meest belangrijke.” (New York Film Festival)
Associated with “Acto da primavera” (4 March - 17 May, Cinematek, Brussels), a unique selection of films by Manoel de Oliveira, Paulo Rocha, António Reis and Margarida Cordeiro. A collaboration between Cinematek, Cinemateca Portuguesa, the Embassy of Portugal in Belgium, Instituto Camões, Sabzian and Courtisane.