“In de duisternis weerklinkt een geluid. Het echoot en dreunt. Doodsbange mensen gaan de straat op in een poging de oorsprong van de klank te identificeren. Ze halen hun camera’s tevoorschijn en documenteren de hemel, op zoek naar een dader. We blijven kijken, zitten in het duister, onze spieren trekken samen, onze pupillen verwijden zich. “Ik hoop dat de camera dit vastlegt”. Sitting in Darkness verkent het statuut van de toeschouwer, de verspreiding en de onuitgesproken politiek van hedendaagse beelden.” (GA)

“Crippled Symmetries, geïnspireerd door de spraakmakende satirische roman JR (1975) van William Gaddis, bouwt qua soundtrack, cast, … voort op een vierdaagse workshop voor experimentele muziek die Gibson en componist Anton Lukoszevieze organiseerden en die uitgevoerd werd in een speelpark in Oost-Londen. De film die eruit voortkomt is een exploratie van abstractie in muziek en het bankwezen, vanuit een jeugdig en psychedelische perspectief. De verteller is een bankier die een gefictionaliseerde versie van zichzelf speelt en de film brengt een reeks scènes die enerzijds uit het verhaal van Gaddis en anderzijds uit het productieproces van de film voortvloeiden: een componist en een bankier ontmoeten elkaar en spreken over fictie; een klas elfjarigen bezoekt de autosnelweg onder de dataopslagplaats van de New York Stock Exchange in Essex; een clandestiene ontmoeting op een verlaten kermisterrein eindigt in een spirituele dood.” (BG)

Palms is opgebouwd uit vier delen en beweegt zich steeds verder weg van de menselijke subjectiviteit. Zinspelend op een staat van onstoffelijkheid verschijnen de beelden als gedachten. Op die manier ontwijkt Palms de verwachte verhouding tot zijn subjecten en ontmoet hen als op zichzelf staande krachten en als extracties van de werkelijke wereld. We kijken hier met één oog, figuur en achtergrond vallen samen.

“A certain trajectory of being lost is drawn across sparsely populated mountain regions while physical processes from heartbeat to orgasm shape image, sound and color patterns until the horizon is reached.” (LL)

Met originele klank en muziek door Ezra Buchla, Albert Ortega, Laura Steenberge en Tashi Wada.

Hoewel projector, de lichtstraal van de projectie, scherm, emulsie, filmframe, structuur, enz. centraal staan, is dit geen ‘abstracte film’. “projector as pistol/time-coloured pills/yes-no/mental suicide & then rebirth as self-projection (sound: full volume, fullbass).” (PS)