8 - Atteyat Al-Abnoudy - Permissible Dreams / Rhythm of Life

3 April, 2020 - 14:30
KASKcinema

I don’t want to be labelled a women’s filmmaker because I make films about life, and women are only a part of this life. I make films about people who I know, who I relate to (class-wise speaking) — humble and poor people. About their struggle to live, about their joy, and about their dreams. I still learn from them, from what they are doing and of their wisdom about life. I give the floor to my people to speak out. That is why they call me ‘the poor people’s filmmaker’.

Atteyat Al-Abnoudy (1939-2018) werd geboren als Atteyat Awad Mahmoud Khalil in een arbeidersgezin in een klein dorp aan de Nijldelta. Ze was een kind van het Nasserisme en financierde haar studie rechten aan de universiteit van Caïro met werk als actrice en regieassistente in het theater. Begin de jaren 1970 besloot ze film te studeren aan het Caïro Hoger Instituut voor Cinema, waar ze Husan al-Tin maakte, wat niet alleen haar debuut was, maar ook de eerste Egyptische documentaire gerealiseerd door een vrouw. Haar focus op minder bevoorrechte en ondergerepresenteerde groepen in de Egyptische samenleving zou haar de bijnaam “filmmaker van de armen” opleveren, maar veroorzaakte ook een confrontatie met de censuur. “De censors zagen liever geen straatarme mensen na twintig jaar van revolutie in Egypte. Ze zien cinema, bij uitstek documentaire, als staatspropaganda. In zekere zin is het de schuld van de filmmakers die de voorbije twintig jaar documentaires hebben gemaakt. Zeker elf films handelden over de constructie van de nieuwe Aswandam, maar spraken enkel over de machines, de tractors en de ingenieurs. Niemand had het over de werkkrachten die leden en stierven door de bouw van deze dam.” Ondanks de beperkte circulatie, won Husan al-Tin tal van internationale prijzen. Vervolgens maakte ze haar afstudeerfilm Ughniyat Touha al-Hazina, een portret van straatartiesten in Caïro waarvoor ze samenwerkte met haar man, dichter en songschrijver Abdel Rahman Al-Abnoudy. Na haar verdere studies aan de International Film and Television School in Londen, bleef ze de dagelijkse strijd van sociaal en economisch gemarginaliseerde groepen in Egypte documenteren en de structurele ongelijkheid van het socio-economische systeem aan de kaak stellen. Vaak tot ongenoegen van de autoriteiten bekommerde ze zich in films als Al-Ahlam al-Mumkinna (1983) en Ayyam al-dimu-qratiya(1996) om het lot van Egyptische vrouwen. Tegen de stroom in wist Atteyat Al-Abnoudy meer dan dertig films te realiseren die wereldwijd vertoond werden maar zelden in haar eigen land. Voor haar dood in 2018 schonk ze haar nalatenschap aan de Cimatheque Alternative Film Centre in Caïro dat haar nalatenschap van een onafhankelijke en geëngageerde cinema blijft verspreiden.

 

Copies and texts courtesy of Asmaa Yehia El-Taher, Yasmin Desouki and Cimatheque — Alternative Film Centre in Cairo

Al-Ahlam al-Mumkinna (Permissible Dreams)

Atteyat Al-Abnoudy
,
EG
,
1983
,
video
,
31'

Al-Ahlam al-Mumkinna schetst het leven van Oum Said, een boerin in een klein stadje aan het Suezkanaal. Hoewel ze niet kan lezen of schrijven, is deze vrouw voor haar familie de econoom, dokter en toekomstplanner die droomt zover “de limieten van haar mogelijkheden” reiken. Deze film, deel van de in Duitsland geproduceerde reeks As Women See It, toont een vrouw die kampt met ongelijkheid op basis van gender en maatschappelijke positie.

All I ask of the image is not to create an opacity between the character and what she wants to say. There is a degree of pain that cannot be transmitted. We only have a reflection of his pain. But we touch a degree of dignity, pride and wisdom. You must know how to reveal reality with its dark and luminous sides, without hiding an admiration for the total commitment of the beings whose lives meet History.

 

Arabic spoken, English subtitles

Iqa’ al-Haya (Rhythm of Life)

Atteyat Al-Abnoudy
,
EG
,
1988
,
video
,
60'

Iqa’ al-Haya, een centraal en vrij vernieuwend werk in Al-Abnoudy’s oeuvre, kan gezien worden als een soort symfonie die het plattelandsleven weergeeft, maar dan gespeeld in vier akten. Deze prachtige afbeelding van het dagelijkse boerenleven ontvouwt zich volgens de discrete en diepmenselijke aanpak die de filmmaker kenmerkt.

For a long time already, I had it in mind to make this very big project describing the daily life of the Egyptian people. I try to play on contradictions, and I think I have something to say within the documentary form, a way of bringing to it a sense of narrative — a dramatic way of showing life. I try to re-arrange reality in an artistic way.” 

 

Arabic spoken, English subtitles