The Interpreter

Raphaël Cuomo & Maria Iorio
,
CH, IT
,
2009
,
HD
,
colour
,
36'

The Interpreter, gebaseerd op onderzoek van geograaf Makrem Mandhouj, biedt een perspectief op mobiliteit naar Europa zoals ervaren in de Maghreb. De video evoceert de tijdspanne tussen een clandestiene overtocht van de Middelandse zee op het einde van de jaren 1990 en een recente gedwongen terugkeer. De verteller geldt als de vertaler van de woorden van twee jonge vissers, voormalige smokkelaars die werden aangetroffen in het dorp Monastir, in de Tunesische Sahel. Hij beschrijft de omstandigheden waarin die ontmoetingen plaatsvonden en becommentarieert het proces van het filmen zelf. The Interpreter wijst op de moeilijkheid om de eigen geschiedenis te verhalen, maar ook om openlijk te getuigen in een context waarin ongedocumenteerde migratie wordt gecriminaliseerd en de vrijheid van expressie wordt beknot. 

Disorient

Florence Aigner & Laurent Van Lancker
,
BE
,
2010
,
video
,
colour
,
36'

Een polyfonie van getuigenissen van migranten geven een stem en ziel aan overwegend zwarte filmbeelden. Slechts sporadisch sijpelen sporen van herinneringen door. In Disorient, een documentaire van Florence Aigner en Laurent Van Lancker (die in het competitieprogramma wordt vertoond), wordt de ervaring van migratie vertaald naar een minimalistische compositie, waarin wordt gepeild naar de resonantie tussen beeld (en zijn afwezigheid) en klank. Ter gelegenheid van het Courtisane Festival wordt voor het eerst een performatieve en “expanded” versie van dit werk gepresenteerd, waarin het veelvuldig materiaal – 16mm, Super8, rayogrammen, klankbanden – wordt gereconstrueerd in een ruimtelijke configuratie van live projecties en soundscapes.

Amanar Tamasheq

Lluís Escartín
,
ES, ML
,
2010
,
video
,
colour
,
15'

”Het uitgangspunt van Amanar Tamasheq is het opwindende avontuur van een filmmaker die zijn camera als wapen wil inzetten. Hij reist met de Tuareg rebellen door de woestijn van Mali en laat ze in hun eigen woorden vertellen met welke dreiging ze moeten leven, welke vreselijke geschiedenis ze met zich meeslepen. We lezen hun verhaal in de ondertitels. De beelden hebben niks gemeen met de beeldtaal waarmee geweld overwegend wordt gecommuniceerd en verwerven net daardoor een ongeziene politieke en radicale kracht.” (Cahiers du Cinema ES)