Kidlat Tahimik (‘stille bliksem’ in Tagalog) baseerde zijn debuutfilm Mababangong Bangungot op zijn eigen ervaringen. De film laat ons kennismaken met een taxichauffeur, trouwe luisteraar van radiozender Voice of America en oprichter van een Werner Von Braun (de Duitser die tijdens WOII de V2-raket ontwikkelde en zich later in de Verenigde Staten vestigde als ruimtevaartingenieur) fanclub. Stilletjes hoopt hij op een carrière als astronaut of – op zijn minst – een andere manier om fortuin te maken in land van zijn dromen. Maar hij raakt niet verder dan Europa en daar leert hij uit komische maar ook ruwe incidenten dat de moderne wereld in het Westen geen paradijs is... Tahimik, die later een protégé van Werner Herzog werd, blijkt een faux naif die via een oprecht naïeve held (genre Chaplins arme zwerver) een krachtig beeld ophangt van de Amerikaanse kolonisatie van Filipijnse dromen. Net zoals zijn held die een charmante ‘jeepny’ in elkaar knutselt uit onderdelen van een afgedankt Amerikaans legervoertuig, creëert Tahimik uit afdankertjes van het kolonialisme een unieke film boordevol verbeeldingskracht. Dat de film internationaal werd uitgebracht, hebben we deels aan Francis Ford Coppola te danken.

Ook Susan Sontag was een bewonderaar van Tahimik: “Perfumed Nightmare doet ons vergeten welke troosteloze films we de jongste maanden hebben bekeken. De film herinnert ons eraan dat vindingrijkheid, onbeschaamdheid en betovering – zelfs onschuld – nog altijd beschikbaar zijn op pellicule.”