"Dertien jaar geleden, toen ik deze beelden filmde, dacht ik dat de film zo zou beginnen..." Dit is de eerste zin in het verhaal in João Moreira Salles’ Santiago. Een film die niet enkel over Santiago, de butler in de familie van de filmmaker, maar ook over falen gaat. Over geheugen en documentaire. In 1992 draaide Salles 9 uur materiaal, maar hij zette het project stil aan de montagetafel. Het is via het bekijken van outtakes van de ondertussen 13 jaar oude footage dat de filmmaker de mythes van het documentaire genre deconstrueert en een film opbouwt die evenveel over hemzelf als over Santioago handelt.