Sweet first, Seizure second: A Tribute To Stom Sogo
“[A] movie’s reality should be as nasty and fucked up as possible, so we want to get fuck out of the theater and hope for something better in life…. I try not to have a message or even word in my movie. But I usually have some sick stories behind each of the movies. Those are just mental eye candy that it taste sweet first, seizure second.” – Stom Sogo
Het is ons levendig bijgebleven. Hoe kan het ook anders? Tien jaar geleden toonde Courtisane een handvol films die werkelijk niemand onberoerd lieten. De ongeziene intensiteit verried een filmmaker die niets en niemand ontzag, zichzelf nog het minst. Weerbarstig en ontvlambaar, net zoals de man zelf. Altijd op de rand van zelfdestructie, wroetend in de diepste regionen van het onderbewustzijn. In cinema, als in het leven. Later schreef hij ons: “ik probeer nog steeds films te maken over talloze moeilijkheden, en zaken die niet voldoende zijn behandeld.” Extase, bezwering, transgressie: de zoektocht naar bevrijdende visioenen, een uitweg uit de chaos van het geweten, heeft hem nooit losgelaten. Stom Sogo liet vorig jaar het leven, maar zijn erfenis wordt gevrijwaard dankzij Anthology Film Archives, die zijn werk de aandacht en zichtbaarheid geven die het verdient. Uit dit omvangrijke archief van uiteenlopende media en eindeloze herwerkingen koos boezemvriend Andrew Lampert een tiental film- en videowerken, die een indringend beeld geven van het onvergetelijke oeuvre van Stom Sogo.
Curated by Andrew Lampert (Anthology Film Archives)
Special thanks to Yukiko and Ai Sogo, Kari and Luke Watanabe, Tomonari Nishikawka, Moira Tierney, Raha Raissnia and Tanya Small.