Mainsqueeze begint met het beeld van een wasmachine die zichzelf verscheurt. Hoe meer de machine versnelt, hoe meer ze zichzelf vernietigt. Hoewel Rafman zegt geen bijzondere ethische uitspraak te willen maken, lijkt hij toch te zinspelen op een huidig tijdperk dat ontwricht is. Tijdens zijn uitgebreide tochten door het zogeheten ‘deep web’ verzamelt, rangschikt en observeert Rafman zijn vaak verontrustend beeldmateriaal. In beelden die velen weerzinwekkend zullen vinden, ontwaart hij ook een poëtische kant.

Weresheglanspertheere is een digitale animatie die als bronmateriaal op het internet gevonden documentaire beelden en geluiden gebruikt. Buerkner onderzoekt de invloed van het onbetrouwbaar naast elkaar plaatsen van die beelden en geluiden op de intellectuele en emotionele reactie van de kijker. Het zeer geabstraheerde en herwerkte gevonden materiaal bestudeert de positie van de getuige van deze waargebeurde evenementen.

Een slecht gerenderde CGI versie van een gelauwerd acteur en de hologram Hatsune Miku, een van de bekendste popsterren uit Japan, gidsen de kijker door een non-lineaire narratief met ontelbare en complexe lagen en eindeloze referenties naar zowel pop- als meer obscure cultuur. Evans heeft aandacht voor de manier waarop de digitale wereld een nieuwe verhouding heeft geschapen tussen de fysieke wereld en het gemedieerde beeld, maar tegelijkertijd is Hyperlinks or It Didn’t Happen ook een hartverwarmend verhaal over liefde en verlies.

Melanie Bonajo’s werk onderzoekt hoe kwesties als vervreemding en individuele identiteit in verhouding staan tot technologische ontwikkelingen en hedonistische koopdrang. In Night Soil Fake Paradise bekijkt ze de mogelijkheden die ayahuasca, een plantaardig hallucinogeen brouwsel uit het Amazonegebied, biedt om narcistische stedelingen te genezen. Maar ook maakt ze een vergelijking tussen de immateriële digitale wereld en het uit het lichaam treden van de psychedelische wereld.