Zo schreef Franz Kafka in De Grote Muur van China. Het is deze tekst, voorgelezen in het gutturaal subdialect van het noordoosten van Portugal, die het hart vormt van Tràs-os-Montes, António Reis' en Margarita Cordeiro's eerste portret van de Nordeste Transmontano streek, de “grens van smart” tussen Spanje en Portugal. Hier, buiten het bereik van de arm der wet, uit het zicht van de waakzame ogen van de hoofdstad, volhardt een andere vorm van gemeenschap, een diepgewortelde verbondenheid tussen man, land en de seizoenen. Hier, op het kruispunt van verschillende tijden, bespookt door een gewelddadige geschiedenis van inquisitie en onderdrukking, ondergedompeld in antieke mythen en primitieve rites, biedt de tijd weerstand. In de woorden van Rainer Maria Rilke, wiens poëzie hun werk heeft geïnspireerd: "Toen achter de gestalten meer dan alleen het voorbije was en voor ons niet de toekomst." In deze rustieke dorpen, van dag tot dag werkend als "boeren van cinema", creëerden Reis en Cordeiro twee prachtige fresco's die levensvormen afbeelden die niets verplicht zijn aan de regels van ‘Empire’. Het is een wereld van volharding, altijd op de rand van verdwijnen; bomen van leven floreren en verwelken, gevangen in de stuiptrekkingen van de grote cyclus van verandering.