Het verslag van een reis die aanvangt in Amsterdam op 30 april 1980 – kroning van een nieuwe koningin, bezetting van een kantoorgebouw, botsing met de gevestigde orde – en via Parijs, Zuid-Frankrijk, de Alpen, Rome en Calabrië terechtkomt in Egypte. Een “road movie”, aldus Johan Van der Keuken, “alleen is het wegdek er meestal opgerold door de wielen van auto of vliegtuig en meegenomen naar de volgende halte, zodat je schoksgewijs verplaatst. Je bent hier, dan daar – en wat ertussen hier en daar zit, dat denk je er zelf maar bij: de innerlijke reis, de weg die je jezelf wijsmaakt.” In zijn kenmerkende intuïtieve en geëngageerde stijl gaat van der Keuken ontmoetingen aan met mensen die proberen een plek voor zichzelf te maken: krakers, reizigers van land naar stad, van Zuid naar Noord. Een verslag van uiterlijke emigratie en innerlijke vervreemding, maar ook van veerkracht en levensmoed. Een reis naar het Zuiden die gradueel laat voelen wat het betekent om het Noorden te verliezen.

“It is a story of outer emigration and inner alienation, but also a series of signs of the cour­age to face life. It is the obsession with rooms, streets, places where people try to communicate their lives to other people and fight their battles against the injustice of the world. The film is long, two hours and twenty­five minutes, but it has to be this long to enable me to record the impressions of a dream voyage and to register changes in perception and style. I had in mind the creation of a composition that would be balanced and yet, at the same time, take shape spontaneously. One often walks on the border of arbitrariness: everyone has something to say.”

English subtitles
Conservation copy courtesy of EYE