L’Intrus is geïnspireerd op het gelijknamige boek van filosoof Jean-Luc Nancy, een intieme reflectie op het idee van intrusie naar aanleiding van diens harttransplantatie. Claire Denis verwerkte dit gegeven tot een elliptische fictie waarin een hartpatiënt de wereld afreist op zoek gaat naar een nieuw hart, tot hij in Tahiti zijn verleden onder ogen komt. Denis putte ook inspiratie uit R.L. Stevensons In the South Seas en de schilderijen van Gauguin uit diens Stille Zuidzee- periode. “Het idee van de transplantatie heeft me altijd gefascineerd. Het is iets dat in mijn werk vaker voorkomt, alsof cinema voor mij pas werkelijk interessant kan zijn als er een soort transplantatie aan te pas komt. Er is niet zoiets als literatuur aan één zijde en cinema aan de andere. Cinema ent zich als het ware op literatuur. Het lezen van L’intrus betekende heel veel voor mij, de dialoog met dat boek houdt me tot op vandaag bezig.”