Los Angeles Plays Itself

Thom Andersen
,
US
,
2003
,
HD
,
colour
,
169'

Thom Andersens briljante en vaak hilarische essayfilm uit 2003 brengt fragmenten samen uit 191 films die zich afspelen in Los Angeles en plaatst deze fantasieën naast de echte stad gezien door de ogen van een loyale en goed geïnformeerde inwoner. Met opzet gebracht als een ouderwetse ‘double feature’ met een onderbreking na ongeveer twee derde van de film, bevindt deze film die gemaakt werd zonder steun van studio’s of distributiemaatschappijen, zich duidelijk buiten de mainstream. Toch is de film zo oprecht en zo ad rem dat hij moeilijk als esoterisch of marginaal gekwalificeerd kan worden. Het is een essay dat beschreven kan worden als sociale geschiedenis, als filmtheorie, als een persoonlijke rêverie, als een kritische architecturale geschiedenis, als een bitterzoete bespiegeling over gemotoriseerd transport, als een kritische geschiedenis van het openbaar vervoer in het zuiden van Californië, als een spottende compilatie van lokale folklore, als een ‘tegendraadse stadssymfonie’ en als een nostalgisch afscheidslied voor verloren buurten als Bunker Hill en tussen de kieren van de geschiedschrijving vallende gedragingen (plaatselijke bewoners die wandelen of de bus nemen). Bovenal kenmerkt de film zich door zijn filmkritiek op het hoogste niveau – zowel analytisch als transformatief, en diepgaand politiek. (Jonathan Rosenbaum)