Ula Stöckls speelfilmdebuut, haar afstudeerproject aan het Institut für Filmgestaltung in Ulm, wordt door filmcritica Christa Maerker beschouwd als West-Duitslands “eerste feministische film”. In de zomer van 1967 krijgt journaliste Katharina bezoek van haar Franse vriendin Anne. Ze maken dagtochten en bezoeken cafés, kennissen en feestjes. Neun Leben hat die Katze, gestructureerd rond een reeks gesprekken tussen vrouwen, onderzoekt de mogelijkheden voor vrouwenemancipatie binnen een door mannen gedomineerde samenleving.