Deze dystopische collage, onderdeel van een trilogie van films over straling, brengt het gebroken narratief van Thelma, een vrouw die aan de monitors werkt in een plutoniumreactor. Plutoniumblond, een kleurcode die doorgaans gebruikt wordt bij schoonheidsproducten, wordt de realiteit van het vrouwenlichaam in de chemische fabriek. Doorheen akoestische collages van ontspannen conversaties en kinderslaapliedjes die verstoord worden door de rookwolken van fabrieken en de dreiging van een nucleaire oorlog confronteert Sandra Lahire’s film de kijker met moeilijke vragen omtrent de aangetaste lichamen die een chemische realiteit bewonen en de vrouwelijke identiteit tijdens een dergelijke crisis. (Mariana Sánchez Bueno)

Recently digitized and restored at Elias Querejeta Zine Eskola (San Sebastian), in the context of the research project “Their Past is Always Present”.

Deze film, die een kaleidoscopisch assortiment aan experimentele technieken gebruikt, onderzoekt de uraniummijnbouw in Canada en de verwoestende effecten ervan op zowel het leefmilieu als de vrouwen die in de mijnen werken. Een overvloed aan beelden, variërend van de vrouwen die aan het werk zijn tot huiveringwekkende voorstellingen van lichamen met kanker, wordt begeleid door zenuwslopende industriële klanken en onverbloemde informatie verschaft door enkele vrouwen. 

De vervlechting van mooie maar vaak gewelddadige beelden vormt een experimentele documentaire over het risicovolle bestaan van de Serpent River gemeenschap die in de schaduw van de uraniummijnen in Ontario (Canada) woont. Serpent River is het laatste luik van een trilogie anti-kernenergiefilms waarin de filmmaakster het onzichtbare gevaar van radioactiviteit zichtbaar maakt.