Smith maakte deze film, een choreografie van speeksel, door letterlijk de pellicule te likken, bekwijlen en bespugen. Het lichaamsvocht wordt geregisseerd door een met verf bevlekte tong en creëert in het proces halfautomatische, schilderachtige composities die doorsijpelen tot in het geluidsspoor, waardoor luidruchtige raspende en slippende klanken ontstaan.

Het uitgangspunt van When We Were Monsters van Steve Reinke en James Richards is een film van de kunstenaar Gretchen Bender (1951-2004), die zich baseerde op een verzameling forensische beelden van infecties, misvormingen en morbide verwondingen, die ze van een plastisch chirurg gekregen had. When We Were Monsters, gemaakt aan het begin van de COVID-19 pandemie, wordt gekenmerkt door een sfeer van moleculaire poreusheid en existentiële uitgestrektheid. Reinke en Richards breiden de medische blik van Bender uit met een bredere wetenschappelijke blik en weven een affectief tapijt van beelden – met Ivan Pavlovs spookhonden, wonden, bloemen, vlekken, vuurceremonies en hallucinaties, naast andere flitsen van eros. (Julia Stoschek Foundation)

English spoken

De gecensureerde beelden in Rosebud zijn opgenomen in een bibliotheek in Tokio. De boeken, monografieën over Mapplethorpe, Tillmans en Man Ray, werden vanuit Europa ingevoerd naar Japan en tegengehouden door douanebeambten. De plaatselijke wetgeving in Japan verbiedt een bibliotheek boeken te bezitten met afbeeldingen die de toeschouwer zouden kunnen opwinden. De douane stond toe dat werknemers de zending doornamen en de genitaliën van de betwiste afbeeldingen wegschuurden. De video focust op de gewelddadigheid van de handeling van het schuren en is tegelijkertijd een studie van het wrijven tegen en langs verschillende soorten oppervlakken: een meniscus van water op fotoprints, een vlierbloesem die over het lichaam van een jongen strijkt.

Amphetamine werd opgenomen toen Sonbert nog maar achttien jaar oud was, ongeveer drie jaar voor de Stonewall-rellen. De film biedt een belangrijke blik op het soort seksuele experimenten die queer jongeren naar de frontlinie van radicale, sociale transformaties zou stuwen, die toen al op til waren. De film toont Sonberts vroege narratieve stijl, die op provocerende wijze kijkt naar transgressief tienergedrag. (Tate)

Met een combinatie van digitale en analoge filmtechnieken, poëzie, handgeschilderde animaties en industrieel geluid, verkent Hevn plezier en pijn in het zieke of verzwakte lichaam alsook Staffs voortdurende interesse in de veranderlijkheid van queer- en translichamen. Beeldopnames – een douchescène, verkeer, vrienden die samenkomen – worden verduisterd en onthuld door lagen handgeschilderde film en typografie, om uiteindelijk plaats te maken voor een titelgedicht dat vraagt wat er met ons gebeurt wanneer we dromen of wanneer we wispelturig, dronken of uitgeput zijn.

Qualities of Life is een materiële en metaforische endoscoop die huiselijke stillevens, verval en civiele rioleringssystemen registreert en bundelt tot een poëtische en muzikale suite. Het opzet is de private en publieke dimensies van aftakeling, hygiëne en besmetting nader te bekijken. Een van de leiddraden is een reeks beelden uit het archief van Horst Ademeit, wiens obsessieve, decennialange opdracht het was de schadelijke invloed van straling op zijn lichaam en zijn omgeving te registreren. We zien ook beelden van de duizendjarige evolutie van de sociale structuur van bijen, een korte analyse van een lichaam via een MRI-scan en verschillende erotische, narcotische en nostalgische overblijfselen uit Richards appartement. De film stelt een overlevings-dilemma voor, of misschien een truc, langs de subtiel alledaagse en infrastructurele dimensie die hij doorkruist.