Een neutrale setting. Niemandsland. Een man zit op een stoel en praat over zijn leven. In zijn jonge jaren was hij soldaat in een Portugees elite commando tijdens de koloniale oorlogen in Mozambique en Angola. Na de Anjerrevolutie werkte hij als bodyguard in Portugal en later als CIA huurling in El Salvador, vooraleer uiteindelijk huurmoorden te plegen als lid van GAL, de anti-Baskische beweging. De gruwel van de wreedheden die hij beschrijft wringt met het formele minimalisme van de film en de manier waarop de protagonist zichzelf presenteert. Hij blijft volledig emotieloos tijdens het beschrijven van de brutale details, maakt scherpe commentaren op de hedendaagse politieke geschiedenis, vertelt grappen en zet een grote mond op. Zijn uitspraken vormen de basis voor het onderzoek van de filmmaker. Het is een broze onderneming, want feit en fictie, herinnering en fantasie, bekentenis en zelfportret gaan in elkaar over; betrouwbaarheid en identiteit worden voortdurend bevraagd. Dit verontrustend cinematografisch verslag van een schaduwbestaan evolueert naar een complexe bevraging van de fundamenten en grenzen van documentaire film.