In de composities en installaties van Dominique Petitgand staat de stem centraal. Zinnen worden gefragmenteerd, woorden en andere articulaties geïsoleerd en gemonteerd tot “mentale landschappen”. De luisteraar wordt ondergedompeld in micro-universums die schipperen tussen een principe van realiteit – de opnames waarin mensen over hun leven spreken – en een projectie in een tijdloze fictie. “De zoektocht naar vorm speelt zich af op het niveau van perceptie. Ik heb niet de indruk dat ik een object creëer, maar eerder een mentale perceptie op gang breng, een proces van denken en reflecteren, geheugen en verbeelding.” Op vraag van Courtisane brengt hij een luistersessie in het duister, gestructureerd rond stiltes.

Karen Mirza en Brad Butler produceren installaties en performances die de filmische, sculpturale en architectonische kwaliteiten van het bewegend beeld bevragen. The Space Between combineert een formalistisch onderzoek aan een uitgeproken sociaal onderwerp. Op basis van beelden van een anoniem huizenblok in een Indische omgeving ontspint zich een exploratie van tal van ‘tussenruimtes’, gesuggereerd door het motief en de afstand tot de Westerse kijker. De complexe visuele structuur, een samenspel van twee projecties, wordt weerspiegeld in de live soundtrack van David Cunningham, die zijn sporen heeft verdiend als installatiekunstenaar en muzikant, o.a. in samenwerking met This Heat, David Toop, Martin Creed en Sam Taylor-Wood.

The work of Lis Rhodes is pivotal in the history of British avant-garde film, but in the past decades has also moved on to photography, performance and political analysis. Light Music is one of her earlier explorations in the field of “expanded cinema”. Two 16mm projectors project a varied configuration of straight lines, in which the spacing (frequency), thickness (amplitude), colour and density (tonality) also determine the soundtrack. “It is as much about sound as it is about image; their relationship is necessarily dependent as the optical soundtrack ‘makes’ the music, It is the machinery itself which imposes this relationship.”

Een ontmoeting tussen drie participanten van de wekelijkse workshop van musicus en theoreticus Eddie Prévost, die het voorbije decennium een onuitwisbare stempel heeft gedrukt op de Londense improvisatie-scène. De nadruk die Prévost legt op het heuristisch aspect van vrije improvisatie – als een proces van ontdekken, leren en converseren – ligt elk van deze muzikanten nauw aan het hart. Zowel saxofonist Seymour Wright als gitarist Ross Lambert hebben zich in tal van bezettingen laten opmerken door hun zin voor intermuzikale dynamiek en exploratiedrang. Voor deze gelegenheid gaan ze in zee met Paul Abbott, die input geeft met behulp van licht- en videoprojecties.